Za odkrycie supermasywnego obiektu kompaktowego w centrum naszej galaktyki
Za odkrycie, że tworzenie się czarnych dziur jest z pewnością przewidywane przez ogólną teorię względności
Za odkrycie supermasywnego obiektu kompaktowego w centrum naszej galaktyki
W uznaniu zasług, które oddał przez odkrycie promieni nazwanych jego imieniem
W uznaniu niezwykłych zasług, jakie oddał przez badania nad wpływem magnetyzmu na zjawisko promieniowania
W uznaniu niezwykłych zasług, jakie oddał przez odkrycie
radioaktywności naturalnej
Za zasług, jakie oddała poprzez badania nad zjawiskiem promieniotwórczości odkrytym przez profesora Henri Becquerela
W uznaniu zasług za teoretyczne i eksperymentalne badania nad przewodnictwem elektrycznym gazów
W uznaniu jego zasług, które oddał w rozwoju fizyki przez odkrycie kwantów energii
Za jego zasługi dla fizyki teoretycznej, a szczególnie za odkrycie praw rządzących efektem fotoelektrycznym
Za jego zasługi w badaniach nad strukturą atomu oraz emitowanego przez niego promieniowania
Za odkrycie praw rządzących zderzeniami elektronu z atomem
Za jego odkrycie falowej natury elektronów
Za stworzenie mechaniki kwantowej, której zastosowanie doprowadziło do odkrycia alotropowych form wodoru
Za odkrycie nowych, produktywnych aspektów teorii atomów
Za odkrycie zasady wykluczenia nazywanej również zasadą Pauliego
Za jego pionierskie teorie dotyczące skondensowanej materii, a w szczególności ciekłego helu
Za podstawowe badania i odkrycia w dziedzinie fizyki niskich temperatur
Za teoretyczne odkrycie mechanizmu pochodzenia masy cząstek subatomowych
Za pęsety optyczne i ich zastosowanie w systemach biologicznych
Za odkrycie, że tworzenie się czarnych dziur jest z pewnością przewidywane przez ogólną teorię względności
Urodzony w 1852 r. na ziemiach polskich w Prowincji Poznańskiej w powiecie Strelno jako syn Żyda Samuela Michelsona i Polki Rozalii z domu Przyłubskiej. Pracowitość tłumaczył tym, że to cecha wszystkich Polaków.
Nagroda Nobla za precyzyjne przyrządy optyczne i spektroskopowe i pomiary metrologiczne przeprowadzone przy ich użyciu.
Georges Charpak – francuski fizyk pochodzenia polsko-żydowskiego, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w roku 1992. Urodził się w Polsce, w rodzinie żydowskiej jako Jerzy Charpak. W roku 1932 przybył do Francji. W czasie wojny działał w ruchu oporu, za co został skazany przez sąd w Vichy na dwa lata więzienia. W roku 1944 został wywieziony do obozu koncentracyjnego Dachau, gdzie przebywał do wyzwolenia w 1945 roku.
W 1959 roku rozpoczął pracę w instytucie CERN i pracował tam do 1991. W 1992 roku otrzymał Nagrodę Nobla za wkład w dziedzinie opracowania detektorów cząstek.
Nagrodą Nobla została wyróżniona po raz pierwszy w 1903 – z fizyki, wraz z mężem Pierre’em Curie i z Henrim Becquerelem, za badania nad odkrytym przez Becquerela zjawiskiem promieniotwórczości. Po raz drugi została nagrodzona w 1911 – z chemii za odkrycie polonu i radu, wydzielenie czystego radu i badanie właściwości chemicznych pierwiastków promieniotwórczych.
Należy do grona jedynie czterech osób, który otrzymały Nagrodę Nobla więcej niż raz. Wśród nich jest jedną z dwóch, które otrzymały nagrody w różnych dyscyplinach. W tej czwórce jest też jedyną kobietą oraz jedynym uczonym uhonorowanym w dwóch różnych naukach przyrodniczych. Mimo polskiej narodowości i sentymentów do kraju, nigdy nie otrzymała polskiego obywatelstwa – do Francji wyjechała z paszportem Imperium Rosyjskiego.
Niebezpiecznie jest wiedzieć niewiele.
Wiedzieć wiele też.
